Ne zaman tünelin sonunda bir ışık görsem, gördüğüm üzerime gelen trenin ışığı oluyor

Ne zaman tünelin sonunda bir ışık görsem, gördüğüm üzerime gelen trenin ışığı oluyor

"Ne zaman tünelin sonunda bir ışık görsem, gördüğüm üzerime gelen trenin ışığı oluyor.”

Tottenham teknik direktörü Ange Postecoglou geçtiğimiz haftalarda böyle bir açıklama yapmıştı. İçinde bulunduğum ruh halinden dolayı beni çok etkileyen bu açıklama, bilmeden yıllardır bir şeyler ile boğuşup duran  Ankaragücü’nü anlatan bir cümle olmuştu.

Çünkü bu camia yıllardır onu gün gün bitiren bir umudun peşine takılmış, acaba bu sefer  tünelden önceki son çıkış mı diye hep beklemişti.

Bugünü çok konuşmayacağım. Yıllardır dile getirilen konular hep aynı. Geçmişte yapılan transferleri, alınan yanlış kararları çok konuştuk. Maalesef geçmiş de bugünden çok farklı değil. O yüzden sözü uzatmanın da çok bir gereği yok.

Ankaragücü’nün bugün çok büyük sorunları olduğu aşikar. Ancak gelecek için daha çok büyük sorunları olduğu görünmeyen bir gerçek. Maalesef bir camia nasıl yok olur onu izliyoruz ve artık elimizden hiç bir şey gelmiyor. Ortada gelecek nesillerini kaybetmenin eşiğine gelmiş bir camia var. Şehir yavaş yavaş Ankaragücü ruhundan uzaklaştırılmış, taraftarın ruh hali bıkkınlığın çok çok önüne geçmiş bir durumu var.

Bugün bu parçalanmışlığın nedenleri ve sebep olanları bellidir. Sebep olanları vicdanları ile baş başa bırakırken, süreç sonunda yine baş başa kalacağımızı adım gibi biliyorum.

Şu an için tek beklentim ve arzum gelecekte hangi ligde olduğu ve konumu fark etmeksizin ”İşte bu benim Ankaragücüm” diyeceğim günleri görmek. O günlerde görüşmek üzere…

FAHRETTİN TÜRKCAN